لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.
راهنمای آموزش اولین واژهها به کودکان
با یک صدای نامفهوم همه به وجد می‌آیند. خوشایند‌ترین لحظه‌های ماه‌های اول برای پدر و مادرها لحظاتی است که فرزندشان با صداهایی که اغلب معنای واضحی ندارند با آنها ارتباط برقرار می‌کند.
با یک صدای نامفهوم همه به وجد می‌آیند. خوشایند‌ترین لحظه‌های ماه‌های اول برای پدر و مادرها لحظاتی است که فرزندشان با صداهایی که اغلب معنای واضحی ندارند با آنها ارتباط برقرار می‌کند. پدر و مادرها زودتر از آنکه فرزندشان بتواند، آرزوی اولین واژهها را در سر می‌پرورانند. به اولین موفقیت‌های کودک‌شان افتخار می‌کنند و دوست دارند به‌خاطر این پیروزی به پدر و مادرهای اطراف‌شان فخر بفروشند. اگر شما چنین روزهایی را تجربه می‌کنید یا به جمع تازه والدین‌ها پیوسته‌اید، توصیه‌های ما را برای به حرف آوردن فرزندتان امتحان کنید.
حتی اگر هنوز هیچ کلمه واقعی‌ای را به زبان نیاورده، به او بفهمانید که در ادا کردن صداها بسیار موفق است و می‌تواند از این راه منظورش را به شما بفهماند. تشویق‌های شما بیشترین ارزش را برای او دارد و زمانی که او احساس می‌کند در مرکز توجه قرار گرفته است، تلاش بیشتری را برای بازسازی آنچه شما می‌گویید انجام خواهد داد. اگر بعد از مدتی توانست اولین واژه‌اش را ادا کند با اشتیاق او را تشویق کنید. برایش دست بزنید، ببوسیدش و او را در آغوش بگیرید. بچه‌ها دوست دارند مورد توجه قرار بگیرند پس به او بفهمانید که با این تلاش‌ها جذابیت بیشتری نزد شما پیدا می‌کند و بیش از پیش مورد توجه اطرافیانش قرار می‌گیرد. این کلمات تازه را با او تکرار کنید. شاید در ابتدا او نتواند تفاوت میان اولین واژه را با صداهای قبلی‌اش احساس کند. تکرار آن و تاکید شما بر معنی‌دار بودنش می‌تواند این موضوع را به او ثابت کرده و باعث شود این واژهها را فراموش نکند.
با او در مورد کارهایی که در آن لحظه انجام می‌دهید صحبت کنید و برایش حرکات‌تان را توضیح دهید. الان تلفن زنگ زد. دارم لباس‌ها را می‌شورم. حالا برای غذا خوردن آماده می‌شویم. این توصیف‌ها می‌تواند فعالیت‌های خود او را هم در بر بگیرد. می‌توانید از کلماتی شروع کنید که بیشترین کاربرد را در دنیای کودکانه او دارند. اعضای بدنش را به او معرفی کنید و سعی کنید در جملات روزانه‌تان آنها را به کار ببرید. وقتی می‌خواهید کاری انجام دهید حتما آن را برایش شرح دهید. مهم نیست که چقدر آن کلمات را متوجه می‌شود، مهم این است که آنها را در حافظه‌اش انبار می‌کند و در آینده می‌تواند به کمک‌شان فعالیت‌هایش را برای‌تان توضیح دهد.
به نشانه‌ها توجه کنید
گریه کردن یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطی بچه‌ها در ماه‌های اول است. آنها از این طریق توجه شما را به خود جلب می‌کنند و درصورت دریافت پاسخ از طرف شما می‌فهمند که صدای‌شان شنیده می‌شود. زمانی که شما به گریه‌های او پاسخ می‌دهید در واقع به او می‌گویید آماده برقراری ارتباط هستید و برای ساختن جهانی امن آماده‌اید. فرزند شما در این دوره می‌فهمد برای دریافت پاداش و جلب حمایت شما باید با شما ارتباط برقرار کند و برای برقراری این ارتباط نیازمند کمک گرفتن از صداهاست.
به او فشار نیاورید
با فشار آوردن به او فرزندتان را کلافه نکنید. تمام لحظات روزش را به آموزش واژهها صرف نکنید. وقت بازی، زمان غذا خوردن یا وقت خوابیدنش را با این تاکید‌ها و اصرارها پرنکنید. مدام برایش کلمات را هجی نکنید. بگذارید این یکی از تفریحاتی باشد که در طول روز با آنها سرگرم می‌شود نه اینکه تمامی لحظاتش را اشغال کند و تلاش برای حرف زدن را به یکی از دلهره‌هایش تبدیل کند. اغراق در آموزش حرف زدن به او می‌تواند اعتماد به نفس این مشارکت و لذت ادا کردن حرف‌ها و کلمات را از او بگیرد و موفقیتش را دیرتر از آنچه انتظار دارید نشان دهد.
ایما و اشاره را فراموش نکنید
گمان نکنید حرف‌زدن تنها به ادای واژهها محدود می‌شود. قبل از آنکه کودک‌تان چنین تجربه‌ای را به دست بیاورد می‌توانید از طریق ایما و اشاره با او ارتباط برقرار کنید و از این طریق او را در فهمیدن جملات‌تان یاری دهید. زمانی که او یکی از نیازهایش را از طریق نشانه‌ها برای‌تان مطرح می‌کند، شما می‌توانید آن را با یک جمله بیان کنید و همراه با نشانه‌ها به او کلمات و جمله‌ها را هم آموزش دهید. آموزش نشانه‌ها خالی از فایده نیست و کودک شما می‌تواند از طریقش چنین امتیازاتی را به دست آورد.
- به او توانایی برقراری ارتباط با بزرگ‌تر‌ها را بدهد و باعث شود که خواسته‌هایش را به آنها بفهماند
- زودتر به حرف بیاید و دایره لغاتش گسترده‌تر شود
- شکست‌هایش را در ارتباط برقرار کردن کمتر کند
- به او فکر کردن را یاد دهد و باعث شود دنیای اطرافش را بهتر درک کند.
با او حرف بزنید
فرزند شما با حرف‌های‌تان مهارت‌های گفتاری‌اش را یاد می‌گیرد. شما یک جمله می‌گویید و او هنوز با چشم‌های گردش به شما خیره می‌ماند. شما جمله دیگری می‌گویید و او صدایی از لب‌هایش خارج می‌کند. صدایی که شاید هیچ شباهتی به کلمه و حتی یک صوت معنی‌دار نداشته باشد اما نشانه تمایل او به شرکت کردن در این مکالمه است. با شنیدن این صدا باید صحبت‌تان را ادامه دهید. سرتان را تکان دهید و از هر راه که می‌توانید به او بفهمانید که موفق بوده و به درستی از پس این ارتباط برآمده است. زمانی که مشغول انجام کارهای‌تان هستید و او را هم در آغوش یا روی صندلی‌اش در کنارتان دارید برایش آواز بخوانید. ترانه‌هایی را که دوست دارید. شعر‌هایی که در کودکی مادربزرگ‌تان برای‌تان زمزمه می‌کرده. اگر چیزی به‌خاطر ندارید از کتاب‌های لالایی و شعر‌های کودکانه کمک بگیرید و آنها را در زمان انجام کارهای‌تان برایش زمزمه کنید.
بخوانید؛ بخوانید؛ بخوانید
اولین و مهم‌ترین کاری که می‌توانید برای به حرف آوردن فرزندتان انجام دهید، کتاب خواندن است. شب‌ها و ظهر‌ها وقت خواب یا در برخی ساعات روز می‌توانید داستان‌های کوتاهی برایش بخوانید یا کتاب لالایی‌های کودکانه را برایش زمزمه کنید. مهم نیست که او هنوز نمی‌تواند صحبت کند؛ این کار باعث می‌شود ساختار جملات در ذهن او شکل بگیرد و زمانی که آغاز به حرف زدن می‌کند از این ساختار پیروی کند. گمان نکنید فرزندتان حرف‌های شما را متوجه نمی‌شود؛ با کمی زمان او معنای این جملات را خواهد فهمید و پس از درک کردن‌شان آنها را ادا خواهد کرد. از تکراری‌شدن این شعرها خسته نشوید. تکرار نکته مثبت دیگری است که می‌تواند یادگیری جملات را برای‌تان تسهیل کند. زمان خاصی را برای این کار در نظر نگیرید و فکر نکنید که باید کودک‌تان برای شنیدن این جملات سن خاصی داشته باشد. شما می‌توانید این روند را از دوران بارداری شروع کنید. با این کار هم فضای کودکانه او را بهتر درک خواهید کرد و هم به او کمک خواهید کرد که زودتر و روان‌تر از دیگر کودکان به حرف بیاید. شما همین طور می‌توانید برایش کتابی درست کنید. این کتاب می‌تواند مجموعه‌ای از عکس‌های خانوادگی باشد یا تصاویری که به چشم او آشناست. می‌توانید قصه‌های خانوادگی‌تان را برایش بسازید و او را از این طریق با اطرافیانش آشناتر کنید.
اشتباه‌هایش را اصلاح کنید
وقتی اولین کلماتش را با اشتباه به زبان می‌آورد، سعی نکنید با او کودکانه حرف بزنید. اگر فرزندتان برخی واژهها را اشتباه ادا کند خودتان در صحبت‌های‌تان آن کلمه را مثل او تلفظ نکنید. به او نگویید اشتباه حرف می‌زند و اعتماد به نفس حرف‌زدن را از او نگیرید. شاید هنوز نمی‌تواند برخی حروف را به‌طور کامل ادا کند اما نگران نباشید. اگر شما در مکالمات روزانه‌تان آن کلمات را درست ادا کنید پس از مدتی بدون آنکه اعتماد به نفسش را از دست بدهد کلماش اصلاح می‌شوند.
تاریخ : شنبه 90/5/1 | 8:7 صبح | نویسنده : سیدسعیدبهروزجزین | نظرات ()
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید